We vieren midzomer : het wiel van het jaar draait en is nu op het punt van de langste dag en kortste nacht aangekomen . Dit jaar komt de zon op mijn breedtegraad gedurende 20 dagen – van 11 juni tot en met 30 juni – op bij 47° en gaat onder bij 313°. En vijf dagen lang – van 18e t/m de 22e juni – doet ze dat opkomen om 5:04 en ondergaan om 22:04. Daar ligt het zonnewendepunt.

Alban Hefin is een Keltische naam voor het midzomerfeest dat we vieren in deze tijd van het jaar en betekent “licht van de Zomer”, ook wel het “licht van de Kust”. De Kelten verdelen het jaar in een donkere helft “Giamos” en een lichte helft “Samos”. In de cyclus van de zon-en-maan is met Beltane -in mei- de lichte helft van het jaar begonnen.

We begonnen het midzomerfeest van de noordelijke Obodgroep de avond van te voren, op het terrein van JM. Met een groepje vrouwen bouwden we de cirkel bij zonsondergang, legden het vuur, en maakten we zelf de vlam met behulp van vuurstenen om daarmee het vuur aan te steken; we vertelden elkaar verhalen, terwijl we het vuur in de nacht gaande hielden. In de loop van de ochtend voegden de mannen en overige vrouwen zich bij ons voor de midzomer ceremonie en het feest.

Deze maand is in vele opzichten het hoogtepunt van het jaar, het langverwachte moment van vervulling.
Het land laat zich van zijn mooiste kant zien en het aanschouwen van die schoonheid versterkt ons en inspireert ons en vult onze verbeelding met nieuwe vormen.
Op dit moment hoeven we er alleen maar te zijn en ons te wentelen in de energie die ons zo perfect vult: de tijd voor geconcentreerde actie zal spoedig genoeg terugkeren

Als de maan wast, worden we ons prettig bewust van het levendige groene gezicht dat het land nu draagt. We merken de talloze bloemen op, die zo gevarieerd zijn van vorm en kleur en overal om ons heen bloeien. Ze bevestigen de verscheidenheid en het aanpassingsvermogen van het leven en doen een beroep op ons verlangen naar een soortgelijke diversiteit in onze eigen ervaringen.
Op het hoogtepunt komen deze schoonheid en de frisheid ervan samen in het vorm van het Bloemen Meisje met wie we nu een persoonlijke verbinding kunnen hebben als bron van het esthetische en zinnelijk genot dat ons verbind met deze wereld.
En als de maan afneemt zullen onze genoegens niet tanen maar zullen we ons laten meevoeren in een geest van dankbaarheid op het grote groene getijde van groei waarbij we een deel van deze energie zullen absorberen.