Tag archieven: Gedachten

Triade van de Herfstequinox

Triade Herfstequinox


🌒 Triade van de Herfstequinox 🌘
Drie vruchten draagt de evenwichtige zon:
🍎 De appel — geheim van het hart, de spiegel van kennis en liefde,
🍇 De druif — bloed van de aarde, een kring van vreugde en gemeenschap,
🌰 De noot — kern in de schaal, belofte van toekomst in diepte van duisternis.

Zo leert de equinox ons:
Wat rijpt, wordt gedeeld; wat valt, wordt zaad; wat blijft, is ziel.

🍂 Triade van Alban Elfed 🌒

Drie lichten weerkaatsen in het water van de ziel:
🌞 Het gouden licht van de vallende zon — balans in het sterven van de dag,
🌙 Het zilveren licht van de maan — herinnering aan de cycli van tijd,
💧 Het verborgen licht in de diepte — hoop die ontkiemt in de duisternis.

Zo schenkt Alban Elfed zijn wijsheid:
De zon leert ons loslaten, de maan herinnert ons te dromen, de diepte bewaart ons zaad van morgen.

🌑✨ Zondag 21 september, 21:54 Nieuwe Maan.🌌 Bij Nieuwe Maan staat de Maan aan dezelfde kant van de hemel als de Zon. Daardoor schijnt het zonlicht alleen op de achterkant van de Maan en zien wij de donkere kant. Omdat de Maan dan ook alleen overdag boven de horizon staat, is ze helemaal niet zichtbaar.

🍂🌍 Maandag 22 september, 20:19 is de Herfstequinox. De Zon staat dan precies boven de evenaar: dag en nacht zijn even lang. Vanaf nu winnen de nachten terrein, een zegen voor sterrenkijkers. ✨🔭

De zomer sloot af na 93,65 dagen, de herfst zal 89,86 dagen duren — een spel van kosmische balans in de elliptische dans van de Aarde om de Zon.

Alban Elfed betekent in het Welshe druïdische erfgoed “Licht van de Herfst” of “Licht van het Water”. Het is de naam voor de herfstequinox, wanneer dag en nacht precies in evenwicht zijn. Op dit keerpunt eren we zowel de overvloed van de oogst als de komst van langere nachten. Alban Elfed nodigt uit tot dankbaarheid, verstilling en het vinden van balans in ons eigen leven.

#NieuweMaan #Herfstequinox #Sterrenhemel #Kosmos #Astronomie #Herfst #WielVanHetJaar #Natuur

Yolanda, september 2025

De boom

Op een zonnige ochtend wandel ik door het bos, wanneer mijn blik blijft hangen bij een bijzondere boom. Zijn stam kronkelt als een oude wijze, zijn takken reiken uitnodigend naar de hemel. In het patroon van zijn schors meen ik een vriendelijk gezicht te herkennen—een wezen dat in stilte waakt.

Ik voel een zachte trilling in mijn hart, alsof de boom mij roept. Langzaam loop ik naar hem toe en sluit mijn ogen. Met elke ademhaling verbind ik mij dieper: van mijn hart naar zijn kern, van mijn gedachten naar zijn wortels. Het voelt alsof we samen één ademhaling delen, één ritme, één bewustzijn.

Zachtjes fluister ik mijn vraag, alsof ik met een oude vriend spreek. De wind ruist door de bladeren en ik voel een antwoord, niet in woorden, maar als een helder inzicht. De boom spreekt niet met stem, maar met gevoel, met beelden, met een diep weten dat alles verbonden is.

Ik blijf nog een tijdje staan, mijn hoofd rustend op zijn schors, dankbaar voor het advies en de rust die ik voel. Ik glimlach naar het wezen in de boom en vervolg mijn pad, lichter en wijzer dan voorheen.

In deze moderne tijd zijn er nog steeds plekken waar magie en wijsheid samenkomen—je hoeft alleen maar te durven luisteren.

Yolanda, 8 juli 2025